Vandaag las ik een stripboek. Dat doe ik anders nooit. Maar deze keer móest ik het wel lezen, tipt Janine me. De nieuwste Suske en Wiske gaat over Jerom die met zijn spierkracht telkens veel te snel ingrijpt, waardoor alle avonturen te snel afgelopen zijn en Suske en Wiske helemaal niets meer meemaken. De hulp van professor Barabas wordt ingeroepen en hij ontdekt dat Jerom onderdrukte angsten heeft, waardoor hij al op het kleinste gevaar met grote spierkracht en geweld reageert. Natuurlijk heeft de professor ook een oplossing: hij gaat de angst van Jerom printen met zijn nieuwe 3D-printer. Al snel is het voor elkaar en staat er een enorme, geprinte, maar levensechte draak in het laboratorium.
Tijdens het lezen dwaal ik even af met mijn gedachten. Hoe zou mijn draak eruit zien? Zou het een grote zijn, of juist een kleintje? Zou het er angstaanjagend uitzien of juist op het eerste gezicht onschuldig? En… dat weet ik zeker: wat zou ik moeten vechten!!
Een paar weken geleden mocht ik werken met stembevrijder Jan Kortie. Ik zag enorm tegen deze dag op, want ik dacht dat ik het nooit zou kunnen; vrij zingen. Ik kan wel zingen, maar ik durf me nooit echt helemaal te geven. In de ochtend werkten we in tweetallen. We zongen onbegeleid, wat extra spannend is, vind ik, omdat je echt je eigen geluid, je eigen melodie moet pakken. Je kunt niet meeliften op de pianoklanken. Ik koos zorgvuldig uit met wie ik zou werken en ik zong. Eerst voorzichtig en in hetzelfde octaaf als de rest. Maar als ik écht wil zingen, moet ik hoger. Daar is mijn stemapparaat nu eenmaal voor gemaakt. En ik weet dat als ik dat doe, het onvermijdelijk is dat iedereen dat hoort, want dan ‘spring ik eruit’. Aan de ene kant de schroom, aan de andere kant het verlangen om me vrij te voelen…
Zou dat mijn draak zijn? De ogen en oren van anderen? Bekeken en beluisterd worden met alle risico van dien? En ik realiseer me tegelijkertijd ook hoe groot mijn verlangen is om gezien en gehoord te worden… Mijn draak verscheurt me!
Jerom ontdek al snel dat zijn draak gaat over zijn angst om niet iedereen te kunnen redden. Hij verzamelt zijn moed en gaat het beest te lijf, maar het beest blijkt onverslaanbaar; juist waar Jerom altijd al bang voor was. Hoe het afloopt, moet je zelf maar lezen in Suske en Wiske en de drakenprinter (358). Het is een wijze les, dat kan ik je alvast vertellen.
En mijn wijze les?
Ik keek mijn zangmaatje in de ogen en ik deed het. Eerst alleen met klanken, luid en hoog, met lange noten. Later kreeg ik de woorden “Dit ben ik” aangereikt. En ik zong zoals ik nog nooit gezongen had…
Mijntje
