Ze is 10 jaar, tenminste…, bijna, en ze komt vrolijk mijn kamer binnenstormen. Ze ruilt de stoel die daar klaar staat in voor een kruk, want dan kan ze beter wiebelen. Ze kluift op haar nagels en als ik vraag of ze honger heeft, begint ze te lachen.
Vanmorgen vierde ze Sinterklaas in de klas. Omdat ze niet goed tegen onbekende dingen kan en ook helemaal niet van herrie houdt, heeft ze daarna allerlei klussen in de school mogen doen. En tussendoor fladderde ze soms even terug de klas in om te kijken hoe het daar was. Om vervolgens al snel weer buiten de klas te gaan helpen.
De afgelopen weken hadden de grote mensen om haar heen het moeilijk. En zij zelf ook natuurlijk.
We werkten vandaag met haar “survivors” (dat is haar eigen woord voor overlevingsdelen). Dat zijn de beschermers van haar hart. Die zijn heel helpend als het gaat om niet gekwetst willen worden, maar soms zijn ze wat overactief. Ze kent drie survivors goed: de stuiterende tijger, de duivel en de helpende engel die lief gevonden wil worden. Ze weet dat die haar helpen om haar angst de baas te kunnen.
Wij, de grote mensen om haar heen, kennen haar survivors ook. Ze zijn lastig voor ons, want het stuiteren en het negatief gedrag zijn moeilijk te handelen in een schoolse situatie. Ook de helpende engel kennen wij. Die waarderen we vaak. En dat is evengoed lastig, want dat pleasen en zichzelf wegcijferen is eigenlijk ook een overactieve survivor. En doordat wij daar complimenten op geven, leert zij onbewust dat haar survivors beter zijn dan zij zelf is.
Ik vind het tof dat wij allemaal ons uiterste best doen een betrouwbare volwassene te zijn. En dat dat niet iedere dag lukt, is omdat we, naast betrouwbaar en volwassen, ook nog gewoon een mens zijn met eigen survivortechnieken. En zij doet een groot beroep daarop. Haar survivors gaan de strijd aan met de onze…
En omdat wij de grote mensen zijn, proberen we iedere dag opnieuw om vanuit ons gezonde, grote mensen deel naar haar te kijken. Dat is wat we kunnen doen voor haar.
Fijn dat we allemaal zo ons best doen. En dat is bij tenminste een paar van ons ook een survivor: extra hard je best doen.
Mijntje