“Hoe laad jij jezelf op”, vroeg mijn theezakje mij.

Die vraag bracht mijn gedachten bij de inspiratiedag die Onderweg laatst verzorgde, waarbij een van de thema’s zelfzorg was. Zó belangrijk, want hoe kun je voor een ander iets betekenen als je zelf ‘op’ raakt? Je kunt niets weggeven of delen uit een lege voorraad. Ik vergeleek zelfzorg met de vliegtuiginstructies van de stewardess die keurig voordoet hoe je bij het wegvallen van druk eerst zelf het zuurstofmasker op moet zetten en daarna pas je kind mag helpen.

En zo terugdenkend aan die dag, neem ik mezelf ook eens onder de loep. Hoe doe ik dat nu eigenlijk? Eens denken… en… ja hoor… in volle vaart stuit ik op een groot, leeg vak. Want in mijn hoofd zit heel veel informatie, meestal zorgvuldig ingedeeld in categorieën, die ik me voorstel als vakken in een distributiecentrum. Alles keurig soort bij soort, met ontelbaar veel lijntjes tussen al die vakken. Wil ik dan informatie uit mijn hoofd gebruiken, trek ik aan het juiste lijntje en dan komt het min of meer vanzelf, met meteen een heleboel zijdelings betrokken informatie die ook bruikbaar zou kunnen zijn. Heel handig, zo’n hoofd. Maar een vak zelfzorg heb ik niet. Of… het is er wel, want ik ken het concept en ik werk er regelmatig mee met anderen, maar er zit geen enkel lijntje aan dat naar iets van mij loopt.

Terwijl ik zo zit te denken, neem ik nog een slokje thee. Ik zit in de tuin bij mijn ouders. Het is hier heerlijk stil; je hoort alleen de vogels. Vanmiddag, als ik weer thuis ben, ga ik verder aan het lied dat ik aan het schrijven ben en als het zo’n lekker weer blijft, ga ik daarna in de hangmat liggen om verder te lezen in het interessante boek waarin ik al een tijdje bezig ben of misschien ga ik wel voorpret tekenen in het vakantieschrift dat binnenkort mee op reis gaat…

Het wordt hoog tijd dat ik eens wat lijntjes aan ga leggen.
Maar… eerst ga ik vakantie vieren.

Goede zomer allemaal!
Mijntje